ΕΛΛΗ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΟΥ-ΜΠΑΛΑΝΟΥ,ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ DE GAULLE

Η δημιουργός: Η Έλλη Σολομωνίδου - Μπαλάνου, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, σκιτσογράφος με βαθύ αποτύπωμα στην καλλιτεχνική ζωή και στην πολιτιστική διαδρομή του τόπου μας.

Το έργο: Το Κουκλόσπιτο de Gaulle της που άρχισε να το δημιουργεί από την ηλικία των 9 ετών στην Κατοχή, είναι ένας κόσμος από μόνος του. Ξεκίνησε σε δύο ράφια μιας βιβλιοθήκης και ως καλλιτεχνικό αποτύπωμα της εποχής του, συνδέει την πραγματικότητα με τον κόσμο του παιχνιδιού.

«Είναι ένα αρχιτεκτόνημα. Η κάτοψη μιας μεσοαστικής κατοικίας της μπελ επόκ ακολουθεί τον συμβολισμό της άνετης καθημερινότητας με οργάνωση οριζόντια και κάθετη, που αντανακλά κοινωνική διαστρωμάτωση, συμβίωση των γενεών, διακριτούς ρόλους.Η ιδέα του Κουκλόσπιτου, όπως το αντιλαμβανόμαστε από τον 17ο αιώνα και μετά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιδεατή εικόνα του«οίκου». Αυτή η εικόνα γεννά αισθήματα ασφάλειας και οικειότητας. Καλλιεργεί, παράλληλα, τη φαντασία και φροντίζει ώστε η ισορροπία ανάμεσα στη μικρογραφία και την προβολή μιας επινοημένης πραγματικότητας να είναι αρμονική και αβίαστη. […]Αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι απλώς ένα ωραίο Κουκλόσπιτο. Είναι ένα έργο ζωής».

Από την εισαγωγή του Νίκου Βατόπουλου. Το Κουκλόσπιτο de Gaulle, αποτελεί μέρος των συλλογών του Μουσείου Παιχνιδιών Μπενάκη.

Η δημιουργός

Η Έλλη Σολομωνίδου Μπαλάνου με Μικρασιάτες γονείς από την Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα (Ψυχικό). Σπούδασε ζωγραφική, ενδυματολογία και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Σχολή Δοξιάδη, με δασκάλους τους Γιάννη Μόραλη, Γιάννη Τσαρούχη, Σπύρο Βασιλείου και Τάσσο. Συνέχισε με σπουδές Ιστορίας της Τέχνης στην Universita per Stragnieri (Perugia της Ιταλίας) με υποτροφία από το Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Εργάστηκε ως μουσικός παραγωγός στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) ενώ συχνά επιμελήθηκε μουσικά, εκπομπές Ραδιοφωνικού Θεάτρου. Το 1965 υπήρξε η πρώτη σκηνογράφος και ενδυματολόγος στο Θεατρικό τμήμα της τότε νεοϊδρυθείσης Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (ΕΡΤ). Συνεργάστηκε συχνά ως σκηνογράφος - ενδυματολόγος με την Εθνική Λυρική Σκηνή, και ως μουσικός επιμελητής με το Εθνικό Θέατρο και άλλα Αθηναϊκά Θέατρα. Από το 1961 αποτυπώνει με τα σκίτσα της τα καλλιτεχνικά δρώμενα της Αθήνας στις στήλες της θεατρικής, μουσικής και χορευτικής κριτικής στην εφημερίδα "ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ" και το περιοδικό "ΕΙΚΟΝΕΣ" της Ελένης Βλάχου. Από το 1974 έως και το 2011 συνέχισε στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κλείνοντας έτσι συνολικά 50 χρόνια καταγραφής της πολιτιστικής κίνησης της Αθήνας με τα αναγνωρίσιμα πλέον σκίτσα της.